Dysleksja jest zaburzeniem neurorozwojowym (opóźnienie w rozwoju mowy, rozwoju motorycznym oraz trudności w kontaktach społecznych) o podłożu językowym. Jest zazwyczaj powiązana z zaburzeniami w rozwoju zdolności fonologicznych dziecka. Towarzyszą jej zazwyczaj trudności w nabywaniu języka oraz prawidłowej komunikacji społecznej.

Profilaktyka dysleksji

Ryzyko dysleksji występuje wówczas, gdy dziecko ma doświadczenie nieprawidłowej ciąży, porodu lub widoczne deficyty w rozwoju psychoruchowym. Odpowiednio wcześnie podjęta interwencja terapeutyczna zwiększa szanse na zapobieżenie trudnościom szkolnym w przyszłości.

Dysleksja rozwojowa przyczyny

U podłoża dysleksji rozwojowej leżą: opóźnienie rozwoju ruchowego, oraz rozwoju percepcji wzrokowej, słuchowej oraz współdziałania ze sobą tych obszarów w organizmie dziecka (integracji percepcyjno - motorycznej). Dysleksja rozwija się też w efekcie opóżnienia rozwoju mowy i języka, różnych rodzajów pamięci: wzrokowej, słuchowej i ruchowej. Istotne znaczenie ma także lateralizacja, czyli wyodrębnienie się dominującej strony ciała u dziecka, które powinno mieć miejsce maksymalnie do 4 roku życia. Opóźnienie w ustaleniu lateralizacji stanowi ryzyko powstania dysleksji rozwojowej. Z opóźnieniem lateralizacji często współwystępują: zaburzenia orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni. Dzieci takie wyglądają na niezgrabne ruchowo, jakby "nie czują" swojego ciała, są nadruchliwe i poszukują bodźców pochodzących z ruchu: podskoków, obrotów, bujania.

Wśród czynników, które powodują zaburzenia w uczeniu się znajdują się min. dziedziczenie, zmiany anatomiczne i zaburzenia fizjologiczne układu nerwowego, spowodowane nieprawidłowym przebiegiem ciąży i porodu. Niezwykle ważne jest podjęcie szybkiej interwencji terapeutycznej, celem zapobieżenia pogłębiania się zaburzenia i trudności w funkcjonowaniu dziecka.

Objawy dysleksji rozwojowej

Specyficzne trudności w pisaniu i czytaniu można zaobserwować dopiero w szkole. Jednak ryzyko dysleksji ujawnia się już wcześniej, w okresie przedszkolnym. Dzieci, u których może w późniejszym czasie wystąpić dysleksja to dzieci z:

    - opóźnionym rozwojem mowy;

    - obniżoną sprawnością ruchową. Cechuje je słabsza koordynacja widoczna w trakcie czynności samoobsługowych, rysowania, oraz zabaw ruchowych

    - wadami wymowy, trudnościami z artykulacją złożonych słów, a także nieprawidłowym użyciem form gramatycznych

    - problemami z różnicowaniem głosek podobnie brzmiących oraz brakiem umiejętności wydzielania z wyrazów sylab i głosek, a także z ponownym ich złożeniem (syntezą) w całe słowo

    - trudnościami z odwzorowywaniem układów graficznych, układanek wzrokowych, itp.

    - oburęcznością (brak ustalonej lateralizacji - dominującej strony ciała)

    - myleniem stron prawo - lewo

    - trudnościami w nauczeniu się czytania mimo dobrej inteligencji i wsparcia ze strony rodziny i szkoły

    - problemami w opanowaniu poprawnej pisowni wyrazów. Dziecko cechuje: pisanie liter w odbiciu lustrzanym, mylenie liter podobnych kształtem (p-b-d-g), liter brzmiących podobnie fonetycznie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne mimo wiedzy na temat zasad ortografii.